“သူ ဘယ္ေတာ့မွ အိမ္ျပန္မလာေတာ့ပါ”

”လက္ပံေတြ ပြင့္ျပန္ၿပီေရာ… ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ ၿမိဳ႕ေလးဆီ ျပန္လာဖို႔ အခြင့္မသာေတာ့ဘူး ထင္ပါရဲ႕ ”

၂၀၂၂ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၇ ရက္က သူ႔ေဖ့စ္ဘုတ္ပို႔စ္မွာ ဒီ စေတးတပ္ကို ေရးခဲ့တဲ့ CDM သူနာျပဳဆရာမေလး မဇာလီႏိုင္ဟာ အခုေတာ့ တကယ္ကိုပဲ သူ႔အိမ္ျပန္ဖို႔ အခြင့္မသာေတာ့ပါဘူး။

ၿပီးေတာ့ သူ အရမ္းစားခ်င္ခဲ့တဲ့ ပီဇာ ကိုလည္း စားခြင့္မရွိေတာ့ပါဘူး။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးေဖြးေဖြးကို သေဘာက်အားေပးသူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေဖြးေဖြး နဲ႔ဆုံေတြ႕ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့သလို ေဖြးေဖြးပုံေလးေတြလည္း သူ႔ ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ တင္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

စာအုပ္ေတြကို ခ်စ္တဲ့ သူနာျပဳဆရာမေလးဟာ အခုေတာ့ သူႀကိဳက္တဲ့ စာေရးဆရာေတြျဖစ္တဲ့ မင္းလူ၊ ၿငိမ္းေက်ာ္၊ ဂ်ဴးနဲ႔ ခင္ခင္ထူး တို႔ရဲ႕ စာေတြကိုလည္း ဖတ္ခြင့္မရွိေတာ့ပါဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ခ်စ္တဲ့ သူနာျပဳဆရာမေလးဟာ အခုေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာေစဖို႔လည္း သူ ဆုေတာင္းမေပးႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ေမလ ၂၄ရက္အထိပဲ အသုံးျပဳထားခဲ့တဲ့ JU LI ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ သူ႔ေဖ့စ္ဘုတ္စာမ်က္ႏွာမွာ ေနာက္ထပ္ စေတးတပ္အသစ္ေတြနဲ႔ ပို႔စ္အသစ္ေတြ ထပ္ေတြ႕ ရဖို႔လည္းမရွိေတာ့ပါဘူး။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ အသက္ ၂၇ ႏွစ္ပဲရွိေသးတဲ့ CDM သူနာျပဳဆရာမေလးဟာ စစ္ေကာင္စီတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြရဲ႕ ဖမ္းဆီးသြားျခင္းကိုခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ မီးေလာင္ေနတဲ့ သူ႔႐ုပ္အေလာင္းပဲ ျပန္ေတြ႕ခဲ့ရလို႔ပါပဲ။

မဇာလီႏိုင္ဟာ ၂၀၂၂ ဇြန္လ ၁၀ရက္ က မေကြးတိုင္းထဲက ေရစႀကိဳနဲ႔ ၿမိဳင္နယ္စပ္ၾကားက ပိတ္သင္းကပ္႐ြာမွာ CDM ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးဦးေက်ာ္ဝင္း၊ ကိုယ္ဝန္ ၅ လ လြယ္ထားရတဲ့ CDMေက်ာင္းဆရာမ မခင္ႏွင္းေဝ၊ ေဒသခံ မသဲအိအိဝင္း ၊ ေဒသခံ ေဒသကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႕ဝင္ ဝူခုန္းတို႔နဲ႔ အတူ စစ္ေကာင္စီ တပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြရဲ႕ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ခံရၿပီးေနာက္ ႐ုပ္အေလာင္းေတြသာ ျပန္တူးေဖာ္ရခဲ့တဲ့ထဲက တစ္ေယာက္ပါ။

အသက္ ၃၀ မျပည့္ေသးတဲ့ ပညာတတ္ အမ်ိဳးသမီးငယ္ တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔ေဖ့စ္ဘုတ္ကို ဝင္ၾကည့္ရင္ ေခတ္ကိုအမီလိုက္ႏိုင္ၿပီး၊ သူခ်စ္ျမတ္ႏိုးလြန္းတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကိုပဲ မွ်ေဝထားတာေတြ႕ရမွာပါ။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးေဖြးေဖြးရဲ႕ ဓာတ္ပုံေတြကို အမ်ားအျပား တင္ထားသလို၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုခ်စ္ခင္ေၾကာင္း ေရးသား မွ်ေဝတတ္ပါတယ္။

ခင္ခင္ထူး၊ ဂ်ဴး၊ မိုးမိုး(အင္းလ်ား)၊ ၿငိမ္းေက်ာ္နဲ႔ မင္းလူစာအုပ္ေတြ ကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးရွိတာကိုလည္း ေတြ႕ရမွာပါ။ CDM သူနာျပဳဆရာမပီပီ ေတာ္လွန္ေရးကိုလည္း အားသြန္ခြန္စိုက္ အားေပးတတ္တာကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။

ေဒသအတြက္ တန္ဖို႔းႀကီးတဲ့သူ

”က်မတို႔နယ္အတြက္က ဆရာမဇာလီႏိုင္က တန္ဖိုးျဖတ္လို႔မရဘူး၊ အခုထိ သူေသတယ္ဆိုတာကို လက္မခံႏိုင္ေသးဘူး မယုံႏိုင္ေသးဘူး” လို႔ ေရစႀကိဳေဒသခံ သူနာျပဳဆရာမ မမိုးစုက တယ္လီဖုန္းထဲက သူ႔ရဲ႕ ငိုသံပါေနတဲ့အသံကို ထိန္းၿပီး ဆက္ေျပာေနခဲ့ပါတယ္။

မမိုးစုက ေရစႀကိဳတစ္ခြင္မွာ မဇာလီႏိုင္နဲ႔အတူ သုံးလေက်ာ္ေလာက္ ေဒသခံေတြ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈေတြအတြက္ အလုပ္တြဲလုပ္ခဲ့တဲ့ CDM သူနာျပဳဆရာမျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီးတဲ့ေနာက္ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းေတြ CDM လုပ္ၾကေတာ့ ေရစႀကိဳေဆး႐ုံနဲ႔ ေရစႀကိဳနယ္က မအူေဆး႐ုံမွာ ဆရာဝန္ေတြ၊ သူနာျပဳေတြမရွိေတာ့သေလာက္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲဒီေဒသရဲ႕ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ လိုအပ္ခ်က္ကို မဇာလီႏိုင္နဲ႔ မမိုးစုက ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ပါတယ္။

လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္မႈ အားေကာင္းျပင္းထန္တဲ့ ေရစႀကိဳေျမာက္ပိုင္းနဲ႔ ၿမိဳင္နယ္ထဲမွာ လုံၿခဳံေရးအားမေကာင္းလို႔ ေဒသခံေတြက ႐ြာနဲ႔ အနည္းဆုံး ၅ မိုင္နဲ႔ ၁၀ မိုင္ၾကားေဝးတဲ့ အစိုးရေဆး႐ုံေတြကို မသြားရဲၾကေတာ့တာေၾကာင့္လည္း CDM သူနာျပဳဆရာမေတြကပဲ ေရစႀကိဳနဲ႔ ၿမိဳင္တစ္ခြင္မွာ ႐ြာခံေတြရဲ႕ အားကိုးရာ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။ အခ်ိန္တိုတြင္း ေတြ႕ခဲ့ၾကေပမဲ့ ေခတ္ဆိုးႀကီးကိုႀကဳံၾကရၿပီး အတူရွင္သန္ၾကရတဲ့ ႐ြယ္တူ CDM သူနာျပဳဆရာမေတြျဖစ္လို႔ ညီအစ္မအရင္းလိုပဲ ဆက္ဆံေရးရွိခဲ့တယ္လို႔ မမိုးစုက ဆိုပါတယ္။

” ဆရာမဇာလီႏိုင္က တအားလည္း စိတ္ထားေကာင္းသလို ေအးခ်မ္းတယ္။ သူအဖမ္းမခံရခင္ေန႔ကအထိ ဒီက လူနာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေရာဂါအေၾကာင္း လွမ္းေျပာျပရင္း ကြၽန္မတို႔ ဖုန္းေျပာခဲ့ၾကတာ။ ေန႔တိုင္းကို ဖုန္းဆက္ေနၾကတာေလ”လို႔ မမိုးစုက မဇာလီႏိုင္ ေသဆုံးခဲ့ၿပီဆိုတာကို လက္မခံႏိုင္ေသးတဲ့ စိတ္ခံစားမႈနဲ႔ ေျပာေနခဲ့ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီး တစ္ႏွစ္အတြင္း က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းေတြ၊ ေဆး႐ုံ၊ ေဆးခန္းအေဆာက္အဦေတြကို စစ္တပ္ကေန ပစ္မွတ္ထား တိုက္ခိုက္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေပါင္း ၄၁၅ ခုအထိ ရွိခဲ့တယ္လို႔ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုင္ရာသမားေတာ္မ်ား (PHR) အဖြဲ႕ က ၂၀၂၂ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီ က ထုတ္ျပန္ထားပါတယ္။

PHR အစီရင္ခံစာမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း ဖမ္းဆီးထိမ္းသိမ္းခံထားရတဲ့ ဆရာဝန္၊ သူနာျပဳေတြအပါအဝင္ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းေပါင္း ၂၈၆ ဦး၊ ေသဆုံးသူေပါင္း ၃၀ ဦး၊ တိုက္ခိုက္ခံရတဲ့ ေဆး႐ုံနဲ႔ က်န္းမာေရး အေဆာက္အဦေပါင္း ၁၂၈ ခုထိ ရွိေၾကာင္း ေဖၚျပထားတာပါ။

အစီရင္ခံစာထြက္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ၅ လ အတြင္းမွာေတာ့ အဲဒီအေရအတြက္ေတြထက္ ပိုတိုးၿပီး ျဖစ္လာေနတယ္လို႔ အာဏာသိမ္းၿပီး‌ေနာက္ က်န္းမာေရးက႑ကို ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့အဖြဲ႕ေတြက ေထာက္ျပပါတယ္။

ျမစ္ေျခ၊ ဘဲႀကီး႐ြာသူမဇာလီႏိုင္

ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ အသားခပ္လတ္လတ္နဲ႔ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာေျပျပစ္တဲ့ သူနာျပဳဆရာမ မဇာလီႏိုင္ကို ဒါန္းပင္ကန္႐ြာက လူေတြက ဆရာမဇာလီႏိုင္လို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ အသက္၂၇ ႏွစ္အ႐ြယ္ မဇာလီႏိုင္ဟာ မေကြးတိုင္း ပခုကၠဴခ႐ိုင္၊ ျမစ္ေျခၿမိဳ႕နယ္ ဘဲႀကီးေက်း႐ြာဇာတိပါ။

သာမန္လယ္သမားမိသားစုက ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ သူဟာ ညီအစ္မ ၄ ေယာက္ထဲမွာ အငယ္ဆုံးျဖစ္ပါတယ္။ မိသားစုထဲ ဗဟုသုတျပည့္စုံတဲ့ ေခတ္ပညာတတ္ကလည္း သူတစ္ေယာက္ထဲလို႔ မိသားစု အေျခအေနကို အနီးကပ္သိရွိသူ ဘဲႀကီးေဒသခံက ေျပာျပပါတယ္။

ငယ္ငယ္ကတည္း စာႀကိဳးစားလြန္းတဲ့ မဇာလီႏိုင္ရဲ႕ တကယ့္အိပ္မက္က ဆရာဝန္တစ္ဦးျဖစ္ဖို႔ပါ။ ျမစ္ေျခ အထက ေက်ာင္းကေန ၂၀၀၉ – ၂၀၁၀ ပညာသင္ႏွစ္မွာ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းေအာင္ခဲ့တဲ့ သူဟာ အတန္းထဲမွာ အၿမဲ အဆင့္ ၁ နဲ႔ ၅ ၾကား ဝင္သူတစ္ေယာက္လို႔ ေက်ာင္းေနဖက္ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ကိုေအာင္က ေျပာပါတယ္။

”ႏွေျမာတာေပါ့ဗ်ာ။ သူကစိတ္ထား တအားေကာင္းတယ္။ လူတိုင္းနဲ႔လည္း အဆင္ေျပတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ခင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ မေတြ႕ျဖစ္ၾကတာ အာဏာသိမ္းၿပီး ကတည္းကပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းကို ဒီလိုဆုံးရႈံးရေတာ့ ပိုၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကတယ္။ သူက တိုင္းျပည္အတြက္ တန္ဖိုးရွိတဲ့သူေလ” လို႔ ကိုေအာင္က ေျပာပါတယ္။

၂၀၂၁ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီမွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းေတာ့ သူနာျပဳဆရာမ မဇာလီႏိုင္ဟာ သူ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ ေနျပည္ေတာ္ ပုဗၺသီရီ ခုတင္ ၃၀၀ ေဆး႐ုံကေန ႐ုံးမတက္ဘဲ အာဏာဖီဆန္ေရး CDM လုပ္ခဲ့ပါတယ္။

” ဇာလီက အရမ္းသေဘာေကာင္းၿပီး သူလုပ္ေနတဲ့အလုပ္ အမွားပါမွာကို မႀကိဳက္တဲ့သူ။ လူနာ အေပၚလည္း စိတ္ရွည္တယ္။ ဘယ္ေလာက္ စိတ္တိုေနပါေစ ၿပဳံးၿပဳံးေလးနဲ႔ ျပႆနာ ေျဖရွင္းေပးတယ္။ လူနာ Complain တက္ရင္လည္း ဆရာဝန္ေတြဆီ အေၾကာင္းၾကားေပးတယ္။ အလုပ္အေပၚ အရမ္းႀကိဳးစားတဲ့သူပါ။ သူစကားေျပာပုံစံနဲ႔ သူ႔ရယ္သံေလးေတာင္ သူနဲ႔ဆုံေတြ႕ဖူးတဲ့သူတိုင္းက တမူထူးျခားတယ္ ဆိုၿပီးေမ့မရ သတိရေနၾကမယ္ထင္တယ္။ ညီမေတာ့ မေမ့ဘူး။ အလုပ္မွာ အႀကီးေတြကိုလည္း ႐ိုေသေလးစားသလို အငယ္ေတြကိုလည္း မသိတာရွိရင္ ေျပာျပသင္ေပးတာ။ အရမ္းခင္ဖို႔ေကာင္းတဲ့သူငယ္ခ်င္း” လို႔ ေနျပည္ေတာ္ ပုဗၺသီရီ ခုတင္ ၃၀၀ေဆး႐ုံမွာ အတူ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ သူနာျပဳဆရာမ မဂ်ာက ေျပာျပပါတယ္။

အာဏာသိမ္းစစ္တပ္က လူထုကို ပစ္ခတ္မႈေတြ အင္အားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လုပ္ေနၿပီး CDM ေတြကို ဖမ္းဆီးတာေတြ စလုပ္လာတဲ့ ၂၀၂၁ မတ္လေလာက္မွာ မဇာလီႏိုင္ တစ္‌ေယာက္ ေနျပည္ေတာ္ကေန သူ႔ရဲ႕ဇာတိ႐ြာ ျမစ္ေျခၿမိဳ႕နယ္ ဘဲႀကီးေက်း႐ြာကို ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ႐ြာထဲမွာ စစ္ေကာင္စီတပ္က တပ္စြဲထားသလို၊ စစ္တပ္ေထာက္ခံသူ သတင္းေပးေတြနဲ႔ မလုံၿခဳံတာေၾကာင့္ သူ႔မိသားစုကိုထိခိုက္မွာကို မဇာလီႏိုင္ စိုးရိမ္ခဲ့ပါတယ္။

ႀကံ့ခိုင္ေရးပါတီဝင္ေတြ အားေကာင္းတဲ့ ေဒသျဖစ္ေနလို႔ သူ႔ဇာတိ ဘဲႀကီး႐ြာကေန ထြက္ခြာဖို႔ မဇာလီႏိုင္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါန္းပင္ကန္မွာ ေတာက္ပခဲ့တဲ့ၾကယ္

ဒီလိုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း မခင္ႏွင္းေဝ(ဇြန္လ ၁၀ရက္ အသတ္ခံရတဲ့အထဲပါတဲ့ CDM ေက်ာင္းဆရာမ) ေနထိုင္တဲ့ ေရစႀကိဳေျမာက္ပိုင္းနဲ႔ ၿမိဳင္ေဒသ အစပ္က ဒါန္းပင္ကန္႐ြာကို သြားေရာက္တိမ္းေရွာင္ေနခဲ့တာပါ။

ဒါန္းပင္ကန္႐ြာမွာ မခင္ႏွင္းေဝနဲ႔အတူ ေနထိုင္ရင္း အိမ္ေဘးခ်င္းကပ္ျဖစ္တဲ့ CDM ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး ဦးဝင္းေက်ာ္တို႔မိသားစုနဲ႔လည္း ရင္းႏွီးခဲ့ၾကပါတယ္။

မဇာလီႏိုင္ဟာ သူမေသဆုံးရခင္အထိ ဆိုရင္ ဒါန္းပင္ကန္မွာ တစ္ႏွစ္နဲ႔ ၂လေက်ာ္ ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါန္းပင္ကန္ရဲ႕ ႐ြာတြင္း၊ ႐ြာျပင္သာမက ႐ြာနီးခ်ဳပ္စပ္က တစ္ဦးတစ္ေယာက္မက်န္ရဲ႕ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈေတြကို တာဝန္ယူခဲ့သူလို႔ ႐ြာခံေတြက ေျပာပါတယ္။

မဇာလီႏိုင္ရဲ႕ ျမစ္ေျခက ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႔စိတ္ခံစားခ်က္တစ္ခုကို ေျပာျပပါတယ္။

” က်မ သူငယ္ခ်င္းအတြက္ မွတ္မွတ္ရရ စိတ္မေကာင္းတဲ့ေန႔ဆို သူ ပီဇာစားခ်င္တယ္လို႔ ပို႔စ္တင္တဲ့ေန႔ကပဲ။ ေရစႀကိဳလို ၿမိဳင္လို ေခ်ာင္က်တဲ့ ႐ြာကိုေရာက္ေနတာ သူပီဇာ စားရဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သူသာ ေနျပည္ေတာ္မွာ ဆက္ေနေနရင္ ပီဇာလည္းစားရမွာပဲ။ ေသမွာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်မသူငယ္ခ်င္းက လုပ္သင့္တာကို လုပ္ခဲ့တယ္။ စြန႔္လႊတ္ခဲ့တယ္။ တရားကေတာ့ ႏိုင္မွာပါ”

မဇာလီႏိုင္ ဖမ္းဆီးခံရတဲ့ေန႔

၂၀၂၂ ဇြန္လ ၉ ရက္ေန႔မွာ ၿမိဳင္ၿမိဳ႕နယ္ျပည္သူ႔ကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႕ (ၿမိဳင္ ပကဖ)နဲ႔ ေရစႀကိဳၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔ကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႕ (ေရစႀကိဳ ပကဖ) အဖြဲ႕ ႏွစ္ဖြဲ႕ေပါင္းၿပီး စစ္ကိုင္းနဲ႔မေကြးကို ဆက္ထားတဲ့ ဆင္ျဖဴရွင္တံတားေပၚက စစ္‌ေကာင္စီရဲ႕ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ကို တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကပါတယ္။

အထိနာခဲ့တဲ့ စစ္ေကာင္စီတပ္ေတြဟာ ဇြန္ ၁၀ ရက္ မနက္အေစာပိုင္းမွာေတာ့ ဆင္ျဖဴရွင္တံတားနဲ႔ အမ်ားဆုံး၂ မိုင္သာေဝးတဲ့ ၿမိဳင္ၿမိဳ႕နယ္ထဲက ဒါန္းပင္ကန္႐ြာကို စစ္ေၾကာင္းထိုးလာၾကပါတယ္။ ‌ေဒသကာကြယ္ေရးတပ္ေတြ အေျခစိုက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ ယူဆခ်က္နဲ႔ပါ။

ဒါတင္မကပါဘူး၊ ဒါန္းပင္ကန္တစ္ခြင္မွာ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္ေပးမႈနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ေဒသခံေတြအားကိုးေနၾကတဲ့ သူနာျပဳဆရာမ မဇာလီႏိုင္ကိုလည္း ရွာေဖြဖို႔ပါ။

႐ြာကို စစ္ေၾကာင္းထိုးလာတဲ့ စစ္ေကာင္စီတပ္ဖြဲ႕မွာ စစ္တပ္ကို ေထာက္ခံအားေပးသူေတြနဲ႔ စုဖြဲ႕ထားတဲ့ ေဒသအေခၚ ပ်ဴေစာထီးအဖြဲ႕ေတြ ပါလာပါတယ္။ စစ္ေကာင္စီတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြနဲ႔ အတူပါလာတဲ့ သတင္းေပးဆိုသူက ဆရာမဇာလီႏိုင္ကို အတိအက် လက္ညႇိဳးထိုးျပၿပီး ဖမ္းခိုင္းခဲ့တာလို႔ ဖမ္းဆီးခံရတဲ့ေန႔က မ်က္ျမင္ရွိခဲ့သူေတြက ဘီဘီစီကို ေျပာျပပါတယ္။

” ဆရာမကို လက္ညႇိဳးထိုးၿပီးကို ဒါ ဇာလီႏိုင္ပဲလို႔ကို ေျပာတာ”လို႔မ်က္ျမင္ရွိခဲ့သူ ႐ြာခံတစ္ဦးကေျပာပါတယ္။

CDM သူနာျပဳဆရာမေလး ဘာေၾကာင့္အဖမ္းခံရ

စစ္ေကာင္စီတပ္ေတြကို ေရွာင္တိမ္းဖို႔အတြက္ ဒါန္းပင္ကန္ေဒသခံေတြဟာ မနက္ ၃နာရီမွာ ႐ြာအေနာက္ဘက္ေတာ႐ိုးကို ထြက္ေျပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္ေၾကာင္းထိုးလာတဲ့ စစ္ေကာင္စီတပ္ေတြကလည္း ႐ြာရဲ႕ေတာင္ဘက္ကေန အေနာက္ဘက္ကိုပဲ တျခားလမ္းကေန ျဖတ္ဝင္လာလို႔ ႐ြာအေနာက္ဘက္မွာ တိမ္းေရွာင္ေနတဲ့ ဒါန္းပင္ကန္႐ြာခံ အမ်ားစုနဲ႔ မနက္ ၇ နာရီေက်ာ္နဲ႔ ၈ နာရီၾကားေလာက္မွာ ပက္ပင္းတိုးခဲ့ၾကပါတယ္။

ေဒသခံေတြ အမ်ားႀကီးထဲကမွ စစ္တပ္ဟာ ဆရာမဇာလီႏိုင္အျပင္ ႐ြာခံ ၁၄ေယာက္ကို ဖမ္းခဲ့ၾကတာပါ။

” တစ္႐ြာလုံးကမနက္ ၃နာရီကတည္းက ႐ြာေနာက္ဘက္ကို ေျပးၾကတာေလ။ သူတို႔( စစ္ေကာင္စီ) ကလည္း ႐ြာထဲမဝင္ဘဲ ႐ြာ့ေတာင္ဘက္ကေန အေနာက္ဘက္ကို တန္းလာေတာ့ ႐ြာအေနာက္ဘက္မွာ အကုန္မိၾကတာပဲ။ သူတို႔(စစ္ေကာင္စီ)နဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ဆရာမကလည္း သူနဲ႔အတူ ေသတဲ့ ရဲေဘာ္ဝူခုန္း ေျခေထာက္မွာ ဒဏ္ရာရလို႔ ေဆးကုေပးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြက္တိကို မိၾကတာပဲ”

ဒါန္းပင္ကန္တစ္နယ္လုံး မသိသူမရွိသေလာက္ျဖစ္တဲ့ မဇာလီႏိုင္ကို စစ္တပ္က လာဖမ္းတာ CDM လုပ္လို႔ဆိုတဲ့ အခ်က္တစ္ခုထဲေတာ့ မကပါဘူး။ စစ္ေကာင္စီဘက္က အရာရွိကလည္း မဇာလီႏိုင္ကို CDM လုပ္တာ ဟုတ္သလားဆိုတဲ့စကားကို ဆက္တိုက္ ေမးေနခဲ့တာပါ။

” မဇာလီႏိုင္ကို CDM လုပ္ထားလားဆိုၿပီး ခဏခဏေမးတာ။ ဆရာမက ဟုတ္ပါတယ္ လုပ္ထားပါတယ္ဆိုလည္း ထပ္ေမးတယ္။ၿပီးေတာ့ေျပာေသးတယ္။ CDM လုပ္ရင္ ေထာင္ ၁၅ႏွစ္ ခ်လို႔ရတာ သိလား။ ပစ္သတ္လိုက္လို႔ရတယ္ဆိုၿပီးလည္း ေျပာတယ္” လို႔ မ်က္ျမင္ရွိခဲ့သူ အခ်ိဳ႕က ဘီဘီစီကို ေျပာျပပါတယ္။

CDM လုပ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္အျပင္ အဓိက အခ်က္ကေတာ့ ဒါန္းပင္ကန္႐ြာမွာ အေျခစိုက္သြားတဲ့ ေဒသကာကြယ္ေရးတပ္မွာ တပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြအတြက္ အေျခခံက်န္းမာေရးသင္တန္းနဲ႔ အေရးေပၚကုသမႈေတြအတြက္ ေဆးသင္တန္းေပးလို႔ဆိုတဲ့ အခ်က္နဲ႔ လာေရာက္ရွာေဖြတာပါ။

”ဆရာမ ဇာလီႏိုင္က ကြၽန္‌ေတာ္တို႔ တပ္ဖြဲ႕အတြက္ အရမ္းအားကိုးရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကလည္း စခန္းေဟာင္းက ပထမ ဒါန္းပင္ကန္႐ြာနားမွာ အေျခစိုက္ေတာ့ တပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြ တစ္ခုခု ထိခိုက္ဒဏ္ရာရတာနဲ႔ က်န္းမာေရး အတြက္က်ေတာ့ ဆရာမလိုတယ္။ ဆရာမကလည္း ကူညီေပးခ်င္တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြအတြက္ ေဆးသင္တန္းေပးခဲ့တာေပါ့”လို႔ ေရစႀကိဳေျမာက္ပိုင္း ေဒသကာကြယ္ေရးတပ္က ဦးႏိုင္က ျပန္ေျပာျပပါတယ္။

ေဆးသင္တန္းေပးတဲ့ ဆရာမဆိုေပမဲ့ တပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြရဲ႕ ႀကံ့ခိုင္ေရးနဲ႔ စစ္ေရးျပသင္တန္းေတြမွာ ဝင္ေရာက္ပူးေပါင္းၿပီး တက္ခဲ့ေသးတာပါ။

” ေဆးသင္တန္းၿပီးေတာ့ စစ္ေရးျပသင္တန္း သူ ဆက္တက္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ စခန္းမွာပဲ ေနေတာ့တာ။ ဆရာမ မမိုးစုနဲ႔ သူနဲ႔ႏွစ္ေယာက္ အတူတူေနၾကတယ္။ မွတ္မွတ္ရရကေတာ့ တပ္ဖြဲ႕တစ္ခုလုံး ဝမ္းေတြသြားၾကတုန္းကပဲ။ ဆရာမဇာလီႏိုင္တို႔ ၂ ေယာက္ကပဲ အကုန္ တစ္ဖြဲ႕လုံးကို ေစာင့္ေရွာက္ကုသေပးတာ ေန႔ေရာညေရာ ေဆးသြင္း၊ ေဆးခ်ိတ္ အကုန္လုပ္ေပးတာ” လို႔ ‌ ဦးႏိုင္ကေျပာျပပါတယ္။

သမီးရဲ႕႐ုပ္အေလာင္းကို ျပန္လိုခ်င္တဲ့အေဖCDM ေက်ာင္းဆရာရဲ႕ မီးကြၽမ္းေနတဲ့မ်က္မွန္ဘူးဒုန္းေတာ မီးေလာင္႐ုပ္အေလာင္းမ်ားနဲ႔ မ်က္ျမင္တပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔အတူ ၿမိဳင္နဲ႔ ဒါန္းပင္ကန္တစ္နယ္လုံးက ေဒသခံေတြရဲ႕ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈကိုလည္း မျပတ္ေစရတဲ့ ဆရာမဇာလီႏိုင္ကို ေဒသကာကြယ္ေရး တပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြက ေလးေလးစားစားဆက္ဆံၾကသလို တစ္႐ြာလုံးကလည္း အားကိုးၾကပါတယ္။

ဒီလိုေၾကာင့္ပဲ သတင္းေပးေတြၾကားမွာ သူနာျပဳဆရာမေလးရဲ႕ အသက္အႏၲရာယ္က မလုံၿခဳံခဲ့တာလို႔ ေဒသခံေတြက မွတ္ခ်က္ျပဳၾကပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ အမ်ိဳးသားညီၫြတ္ေရးအစိုးရ NUG ရဲ႕ ေရစႀကိဳ ေဒသ ရဲ႕ က်န္းမာေရးတာဝန္ခံ အေနနဲ႔ လႈပ္ရွားေနတာကို သတိထားမိၾကတာလည္း အခ်က္ တစ္ခ်က္ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

႐ုပ္အေလာင္းေတြျပန္ရၿပီးေနာက္ ဂုဏ္ျပဳအုတ္ဂူျပဳလုပ္ေပးၾကဓာတ္ပုံ ရင္းျမစ္,ေရစႀကိဳေျမာက္ပိုင္း ေဒသကာကြယ္ေရးတပ္

ဖမ္းဆီးခံရတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းဘာေတြႀကဳံခဲ့ရ

ဇြန္လ ၁၀ရက္ မနက္ပိုင္းက ဖမ္းသြားခံရတဲ့ ဆရာမဇာလီႏိုင္ပါ ၁၄ ေယာက္အဖြဲ႕မွာ ေဒသခံအမ်ိဳးသား ၉ ေယာက္ကေတာ့ စစ္ေကာင္စီတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြရဲ႕ ပစၥည္းေတြကို သယ္ဖို႔ ဖမ္းဆီးခံရတာပါ။ နာမည္နဲ႔တကြ ရွာေဖြခံရတဲ့ ၅‌ ေယာက္ကေတာ့ လက္ထိတ္ခတ္ ႀကိဳးတုပ္ၿပီး ဓားစားခံလို ေခၚသြားခံရပါတယ္။

ဇြန္လ ၁၀ရက္ မနက္ ၉ နာရီနဲ႔ ၁၀နာရီ ၾကားေလာက္မွာ ဒါန္းပင္ကန္အေနာက္ဘက္ကေန ဖမ္းထားတဲ့လူေတြနဲ႔အတူ စစ္ေကာင္စီတပ္ ဆက္ၿပီးစစ္ေၾကာင္းထိုးပါတယ္။ ဖမ္းသြားတဲ့သူေတြကိုလည္း သူတို႔နဲ႔အတူ ဓားစာခံအေနနဲ႔ ေရစႀကိဳေျမာက္ဘက္႐ြာေတြျဖစ္တဲ့ ဝကၠေတာေက်း႐ြာအုပ္စုေတြကို ျဖတ္ၿပီး သစ္ႀကီးေတာ႐ြာကို ေခၚသြားခဲ့တာပါ။

အဲဒီကေန ညေန ၃ နာရီေလာက္မွာေတာ့ သစ္ႀကီးေတာ႐ြာကေန မီးရႈိ႕ၿပီး ေရစႀကိဳဘက္ ျပန္လွည့္လာတဲ့ စစ္ေကာင္စီတပ္ဟာ ဖမ္းထားတဲ့သူေတြနဲ႔အတူ ဒါန္းပင္ကန္နဲ႔ ကပ္ေနတဲ့ ပိတ္သင္းကပ္႐ြာမွာ နားၾကပါတယ္။

ဖမ္းလာတဲ့ သူေတြကိုေတာ့ ဓမၼာ႐ုံထဲမွာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားပါတယ္။ ဆရာႀကီးဦးဝင္းေက်ာ္နဲ႔ မဇာလီႏိုင္တို႔ကိုေတာ့ ေဒသကာကြယ္ေရးတပ္စခန္း ရွိတဲ့ေနရာကို ကန္ေက်ာက္ၿပီး‌ ေမးတာေတြလုပ္တယ္လို႔ အတူဖမ္းခံရာကေန ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာသူအခ်ိဳ႕က ဘီဘီစီကိုေျပာျပပါတယ္။

” ပီဒီအက္ဖ္စခန္း ဘယ္မွာလဲလို႔ မဇာလီႏိုင္တို႔ကိုေမးတယ္။ သူတို႔ ခါးေတြကိုကန္တယ္။ ပစၥည္းသယ္ဖို႔ေခၚသြားတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၉ ေယာက္ကို လူခြဲၿပီး လႊတ္ေပးေပမဲ့ မဇာလီႏိုင္တို႔ ၅ ေယာက္ကို ဆက္ေခၚထားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ည ၇ နာရီေလာက္မွာ ျပန္လႊတ္တဲ့ အထိ သူတို႔ အသက္ရွိေနေသးတယ္” လို႔ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္ခဲ့သူတစ္ဦးက ေျပာျပပါတယ္။

႐ုပ္အ‌ေလာင္း လာစစ္ေပးမဲ့မိသားစုမရွိတဲ့ မဇာလီႏိုင္

ဇြန္လ ၁၀ ရက္ မနက္ကဖမ္းခံရသူေတြထဲက ၉ ေယာက္ ျပန္လြတ္လာခဲ့ေပမဲ့ မဇာလီႏိုင္နဲ႔ ဆရာႀကီး ဦးဝင္းေက်ာ္တို႔ အဖြဲ႕ ၅ဦးကေတာ့ သတင္းအစအန ထပ္မရေတာ့ပါဘူး။ ေရစႀကိဳကို ေခၚသြားတယ္လို႔ ယူဆၾကၿပီး စိတ္ခ်ေနၾကေပမဲ့ ပိတ္သင္းကပ္႐ြာခံတခ်ိဳ႕ကလည္း ဇြန္၁၀ရက္ညက ႐ြာအျပင္ဘက္ကေန ကယ္ၾကပါဦးဆိုတဲ့ ေအာ္သံေတြၾကားၾကတယ္လို႔ ေျပာၾကျပန္လို႔ စိုးရိမ္ခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ သူတို႔သတင္းကို မိသားစုဝင္ေတြေရာ ႐ြာခံေတြပါ ၄ ရက္ေလာက္ အဆက္သြယ္ျပတ္သြားတာပါ။

ဇြန္လ ၁၄ ရက္မွာေတာ့ ဒါန္းပင္ကန္ရဲ႕ ေျမာက္ဘက္ ပိတ္သင္းကပ္႐ြာ အျပင္ဘက္နားက ေရကန္နဲ႔ တာ႐ိုးၾကားေျမကြက္လပ္မွာ သူတို႔ ၅ ေယာက္ကို ဒါန္းပင္ကန္႐ြာက ယာခင္းလုပ္သူအခ်ိဳ႕က စေတြ႕ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေျမႀကီးပုံေနရာကို က်ီးကန္းေတြထိုးဆြေနၾကလို႔ မသကၤာရာကေန ႐ုပ္အေလာင္းေတြေတြ႕ခဲ့ၾကတာပါ။

႐ုပ္အေလာင္းေတြ မီးေလာင္ၿပီး ေျမျမႇဳပ္ထားတာကို ေတြ႕ေတာ့ ႐ြာခံတခ်ိဳ႕က ေျမာက္ပိုင္းေရစႀကိဳ N-YSO ေျပာက္က်ားတပ္ကို အေၾကာင္းၾကားခဲ့ပါတယ္။

ေျမျမဳပ္ထားတဲ့ေနရာကို ေဖာ္တဲ့အခါမွာေတာ့ အေလာင္းေတြဟာ မီးအကုန္မေလာင္ဘဲ ရႈိ႕႐ုံရႈိ႕ထားတဲ့ အေျခအေနျဖစ္ေနသလို ကိုယ္တစ္ပိုင္းပဲပါေနတာကို ဘီဘီစီကရရွိထားတဲ့ ဓာတ္ပုံေတြမွာေတြ႕ရပါတယ္။

ေျမျမႇဳပ္ထားတဲ့ေနရာနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေတာ့ မီးေလာင္ျပင္တစ္ခုရွိေနၿပီး အဲဒီတဝိုက္က ခ်ဳံပုတ္ထဲမွာေတာ့ ဆရာမဇာလီႏိုင္ရဲ႕ ေဆးအိတ္ကို ေတြ႕ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

” အေလာင္းေတြ ေတြ႕ၿပီဆိုေတာ့ မိသားစုေတြကို အေၾကာင္းၾကားတာေပါ့၊ လာၾကည့္ၾကပါ။ အတည္ျပဳၾကပါေပါ့။ မဇာလီႏိုင္ အတြက္မိသားစုကေတာ့ ေရာက္မလာခဲ့ဘူးေပါ့။ သူက ဧည့္သည္ဆိုေတာ့ ႐ြာကလူေတြကပဲ မီးေလာင္ေနတဲ့ သူ႔အဝတ္ကို မွန္းရတာေပါ့။ သူဖမ္းခံရတုန္းက ကိုင္သြားတဲ့ သူ႔ေဆးအိတ္ကို မီးေလာင္ျပင္နား ခ်ဳံပုတ္ထဲ ပစ္ထားတာေတြ႕တယ္” လို႔ ႐ုပ္အေလာင္းေတြကို သြားၾကည့္ခဲ့တဲ့ ဒါန္းပင္ကန္႐ြာခံတစ္ေယာက္ကေျပာျပပါတယ္။

႐ုပ္အေလာင္းေတြ ျမႇဳပ္ထားတဲ့ေနရာနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ မီးေလာင္ျပင္ရွိေနပါတယ္။ မီးေလာင္ပုံထဲမွာလည္း လူအ႐ိုးတခ်ိဳ႕ေတြ႕ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေျမျမႇဳပ္ထားတဲ့ေနရာမွာေတာ့ ႐ုပ္အေလာင္းေတြကို တန္းစီၿပီး အရွည္လိုက္ ေျမက်င္းခပ္နိမ့္နိမ့္တူးၿပီး မီးေလာင္ထားတဲ့ ကိုယ္တစ္ပိုင္း ႐ုပ္အေလာင္းေတြကို ျမႇဳပ္႐ုံျမႇဳပ္ထားတာကို ဓာတ္ပုံမွတ္တမ္းေတြမွာ ျမင္ရပါတယ္။

႐ုပ္အေလာင္းေတြသြားၾကည့္တဲ့ ဒါန္းပင္ကန္႐ြာခံေတြကေတာ့ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရၿပီးမွ အသတ္ခံရတဲ့ အေျခ‌အေနလို႔ ခန႔္မွန္းၾကပါတယ္။

စစ္ေကာင္စီဘက္ကေတာ့ ဒါန္းပင္ကန္႐ြာက အစုလိုက္သတ္ခံရမႈနဲ႔ပတ္ သက္ၿပီး သတင္းထုတ္ျပန္တာမရွိေသးပါဘူး။

သူနာျပဳသိပၸံ ေပါင္းကူးေက်ာင္းသူ သူနာျပဳဆရာမပခုကၠဴ သူနာျပဳနဲ႔ သားဖြားသင္တန္းေက်ာင္းကေန သူနာျပဳတစ္ေယာက္ျဖစ္လာတဲ့ မဇာလီႏိုင္ဟာ ေနျပည္ေတာ္ပုဗၺသီရိၿမိဳ႕နယ္ ခုတင္ ၃၀၀ ေဆး႐ုံမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၉ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာမွာ သူနာျပဳတကၠသိုလ္ (မႏၲေလး) ကေခၚယူတဲ့ သူနာျပဳသိပၸံ ေပါင္းကူးဘြဲ႕ ၁ ႏွစ္သင္တန္းကို ေလွ်ာက္ခဲ့ပါတယ္။ ထူးခြၽန္တဲ့မဇာလီႏိုင္ဟာ အဲဒီသင္တန္းအတြက္‌ ေ႐ြးခ်ယ္ခံခဲ့ရပါတယ္။

၂၀၂၀ ဇန္နဝါရီမွာ စတက္ခဲ့ရတဲ့ အဲဒီသင္တန္းက ကိုဗစ္ ကပ္ေရာဂါေၾကာင့္ ရပ္ထားခဲ့ရခ်ိန္မွာပဲ အာဏာသိမ္းမႈ ဆက္ျဖစ္လို႔ ဆက္မတက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီႏွစ္ထဲမွာေတာ့ စစ္အာဏာသိမ္းမႈကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ယာယီတကၠသိုလ္ေကာင္စီ၊ သူနာျပဳတကၠသိုလ္ မႏၲေလးရဲ႕ အစီအစဥ္နဲ႔ အြန္လိုင္းက တစ္ဆင့္ စာေမးပြဲေျဖဆိုေနခ်ိန္မွာပဲ အခုလိုဖမ္းဆီးခံရၿပီး ေသဆုံးခဲ့ရတာပါ။

မိသားစုရဲ႕ အေဝး၊ အိမ္ရဲ႕ အေဝးမွာ ေနထိုင္ေနရေပမဲ့ စိတ္ဓာတ္က်တာ မရွိတဲ့ မဇာလီႏိုင္ဟာ သူနာျပဳပညာကို စိတ္အားထက္သန္လြန္းတဲ့သူလို႔ ဘီဘီစီကေမးျမန္းခြင့္ရခဲ့တဲ့ နီးစပ္သူတိုင္းက မွတ္ခ်က္ျပဳပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ မဇာလီႏိုင္ဟာ ဒါန္းပင္ကန္႐ြာမွာေနတဲ့ ၁ ႏွစ္ နဲ႔ ၂ လေက်ာ္ အတြင္းမွာ ရပ္႐ြာကေဒသခံေတြ အတြက္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ေပးေနခဲ့သလို ၊ ေဒသကာကြယ္ေရးတပ္ေတြကို ၃ လ တိတိ ေဆးသင္တန္းေပးခဲ့ပါတယ္။

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ သူနာျပဳသိပၸံေပါင္းကူးဘြဲ႕ အတြက္ စာေမးပြဲေျဖခဲ့ပါတယ္။ ဒါတင္မကေသးဘဲ အင္တာနက္ခက္တဲ့ ေရစႀကိဳမွာ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံ အေျခစိုက္ UK Support for Myanmar Healthcare Worker ကေပးတဲ့ အြန္လိုင္း သူနာျပဳသင္တန္းတိုင္းကိုလည္း ရေအာင္ တက္ေရာက္ေလ့လာသူလို႔ ျမန္မာျပည္သင္တန္းတာဝန္ခံ ဆရာမတစ္ဦးက ေျပာျပပါတယ္။

” ဇာလီက သူ႔အခက္အခဲကို ဘယ္ေတာ့မွမေျပာဘူး။ အရမ္းသန္မာတဲ့ အမ်ိဳးသမီး သူနာျပဳတစ္ေယာက္ပဲ။ သင္တန္းတိုင္းမွာ တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ ေပးတဲ့ Assignment ေတြကိုလည္း မျပတ္လုပ္တယ္။ အင္တာနက္မရတဲ့ေနရာမွာ ေနၿပီး ရတဲ့ေနရာကို သြားၿပီးတက္ရလည္း သူမညည္းဘူး။ ႀကိဳးစားသင္ယူေလ့လာတယ္။ သင္တန္းေတြ တက္႐ုံမက၊ သင္တန္းေတြေပးရတဲ့အခါလည္း သူပါဝင္တယ္။ ေတာ္႐ုံ စိတ္ဓာတ္မာေက်ာ႐ုံနဲ႔ သူ႔လို မျဖတ္သန္းႏိုင္ဘူး။ အခု သူမရွိေတာ့တာ ေတာ္ေတာ့္ကိုဆုံးရႈံးမႈပဲ ေျပာရမယ္ ” လို႔ UK Support for Myanmar Healthcare Worker က ဆရာမတစ္ဦးကေျပာျပပါတယ္။

မိသားစုရဲ႕ အေထြးဆုံး အိမ္မွာ အငယ္ဆုံးျဖစ္လို႔ မိသားစုရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုေတာ့ မဇာလီႏိုင္တစ္ေယာက္ လိုတာထက္ပိုၿပီး ရခဲ့သူပါ။ တာဝန္က်ရာေနရာေတြနဲ႔ ေရာက္တဲ့ေဒသေတြတိုင္းက ေဒသခံေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့ေပမဲ့ အိမ္က အေဖနဲ႔ အေမကိုေတာ့ အၿမဲက်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ မလုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့သူပါ။

မဇာလီႏိုင္ကလည္း ဒါကိုအၿမဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တတ္သူလို႔ နီးနီးကပ္ကပ္ရွိခဲ့သူေတြက ေျပာပါတယ္။ အိမ္မွာလည္း ေခတ္ပညာတတ္တဲ့သူ႔ကို အစ္မေတြက အေထြးဆုံးညီမမို႔ ပိုခ်စ္ၾကသလို အားကိုးေလးစားၾကတာလို႔ ဆိုပါတယ္။

မိဘႏွစ္ပါးအတြက္ ရင္အနာရဆုံးကေတာ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ မေတြ႕ခဲ့ရတဲ့သမီးအငယ္ဆုံးကို ေသတဲ့ အခ်ိန္အထိ မျမင္ရပါဘဲ နာေရးလုပ္လိုက္ရတာပါ။ ဒီ အေျခအေနက အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ နဲ႔ ၇၀ၾကားက မိဘ ႏွစ္ဦးအတြက္ ေျဖသိမ့္ေပးဖို႔ခက္တဲ့ အေျခအေနပါပဲ။

မဇာလီႏိုင္ကိုယ္တိုင္က မိသားစုနဲ႔ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ၿပီး ယုံၾကည္ရာကိုႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ေနခဲ့လို႔ မိတ္ေဆြေတြကိုယ္တိုင္က သူ႔မိသားစု ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာ သိၾကသူေတြ နည္းပါးလြန္းပါတယ္။

ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက တစ္ဦးကေတာ့ မဇာလီႏိုင္က သူ႔ေၾကာင့္ သူ႔မိသားစုထိခိုက္မွာကို စိုးရိမ္တယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။

” သူ႔မိဘေတြ အစ္မေတြက တအား႐ိုးၾကတာ။ အခုျဖစ္ေနတာေတြလည္း သိၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ဇာလီ ဒီလိုလုပ္ခဲ့တာေတြလည္း သူတို႔ ဘာမွမသိဘူး။ ဇာလီကလည္းအဲဒါကိုပဲစိတ္ပူတာ”

ဘီဘီစီက မဇာလီႏိုင္ရဲ႕မိသားစုေတြရဲ႕ ဖုန္းကို ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ စုံစမ္းခဲ့ရပါတယ္။ မဇာလီႏိုင္ရဲ႕ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးရဲ႕ ၾကားခံကူညီေပးမႈကတစ္ဆင့္ ဖုန္းအဆက္သြယ္ရခဲ့ပါတယ္။

ဖုန္းဆက္ရတဲ့ ေန႔က မိသားစု အေျခအေနဟာ အလြန္စိုးရိမ္ထိတ္လန႔္မႈေတြ ရွိေနၾကသလို ဘယ္လိုမွ ေျဖဆည္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမရွိၾကပါဘူး။ ေမးခြန္းေတြကိုလည္း သူတို႔ဘာမွမသိလို႔ မေျဖႏိုင္ေၾကာင္း ျငင္းဆန္ၾကရင္း ငိုသံေတြသာ ဖုန္းထဲမွာၾကားေနရပါတယ္။

ဘာမွမေျဖပါရေစနဲ႔လို႔ ေျပာေနရင္း မိဘ ႏွစ္ပါး ရဲ႕ ငိုသံက ဖုန္းထဲမွာ အတိုင္းသားၾကားေနရပါတယ္။ ဖုန္းကိုင္ထားတဲ့ အခ်ိန္မိနစ္အနည္းငယ္မွာပဲ မိသားစုဝင္ထဲက တစ္ဦး ကငိုၿပီး ဝင္ေျပာပါတယ္။

” တစ္အိမ္လုံးမွာ ပညာတတ္ဆိုလို႔ သူတစ္ေယာက္ပါတာ။ သူ႔ကို တအားေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာ။ အခုေတာ့ အကုန္ပ်က္စီးသြားတာပဲ။ တစ္အိမ္လုံးလည္း ႐ူးမလိုပါပဲ။ တို႔ေတြက အခုမွ ဘာကိုေျပာရဦးမလဲ။ သူက ဘယ္ေတာ့မွ အိမ္ျပန္လာမွာမွမဟုတ္ေတာ့တာ”

ဒါေပမဲ့ မဇာလီႏိုင္ကေတာ့ သူ CDM လုပ္ၿပီး ဒါန္းပင္ကန္႐ြာမွာ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနရခ်ိန္ မွာ တင္ခဲ့တဲ့ ေဖ့စ္ဘုတ္ပို႔စ္တစ္ ခုရွိခဲ့ပါတယ္။ သူ႔မိသားစုနဲ႔ မိဘ ႏွစ္ပါးကို ေျပာခ်င္ခဲ့တဲ့ စကားပါ။ စာနဲ႔တြဲတင္ထားတဲ့ ပုံက သူတာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ်ိန္က သူနာျပဳဝတ္စုံဝတ္ထားၿပီး ေဆး႐ုံကေန စက္ဘီးနဲ႔ အေဆာင္ျပန္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့ ဟန္နဲ႔႐ိုက္ထားတဲ့ ပုံေဟာင္းေလးပါ ။ အဲဒီပုံနဲ႔ တင္ခဲ့တဲ့ စာသားေလးကေတာ့ ရာထူးေတြ၊ မိဘေတြ နဲ႔မိသားစုကို စြန႔္ထားရတဲ့သူ႔ရဲ႕ခံစားခ်က္ပါ။

” ဂ်ဴတီခ်ိန္ေလးေတြ လြမ္းတယ္၊ အေဖနဲ႔ အေမ့ကိုလည္း လြမ္းတယ္”